જેણે રામને ઋણી રાખ્યા – કવિ શ્રી દુલા ભાયા કાગ

જમદઢ જાંબુવાન અને નળ અંગદ સુગ્રીવ નર્યા
પણ હજુ લગ હનુમાન ઈતો કાયમ બેઠો ‘કાગડા’

જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

રામને ચોપડે થાપણ કેરા ભંડાર ભરીને રાખ્યા
ન કરી કદીએ ઉઘરાણી જેમ, સામા ચોપડા ન રાખ્યા
જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

આગણ કેરા વેણ હરખથી, કોઈને મોઢે ન ભાખ્યા
અસીમ કૃપાથી સુખે સંસારી, સ્વાદ ભર્યા નવ ચાખ્યા
જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

હરીએ કંઠમાં હાર પહેરાવ્યો, મોતીડાં મોઢામાં નાખ્યા
મોતીડાં કરડી એણે માળા જ ફેંકી, તાગડા તોડી નાખ્યા
જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

રામના સઘળાં કામ કર્યા ને, બેસણા બારણે રાખ્યા
રાજસત્તાના ભડકા ભાળ્યા, ને એણે ધૂળમાં ધામા નાખ્યા
જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

અંજની માતની કુંખ ઉજાળી, નિત રખોપા રાખ્યા
ચોકી રામની કદીએ ન છોડી, ઝાંપે ઉતારા રાખ્યા
જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

“કાગ” કે બદલો ક્યારે ન માગ્યો, પોરષ કદીએ ન ભાખ્યા
જેણે બદલો લીધો એના, મોઢા પડી ગયા ઝાંખા
જગતમાં એક જ જનમ્યો રે કે જેણે રામને ઋણી રાખ્યા

~~કવિ શ્રી દુલા ભાયા કાગ