काळिया रा सोरठा-भैरू जी रे भाव रा
हेलो सुणै हमेश,मामा थूं रहजे मदत।
वळे न चहूं विशेष,करजै इतरो काळिया॥71
तन सिंदूरी तेल,बळे चढावूं बाकरा।
छाक धरूंला छेल,कर किरपा अब काळिया॥72
लाखां दाखां लार, राखां नाखां तज लवँग।
तिण रो मद है त्यार,कहूं छाक ले काल़िया॥73
मलावास रे माय,मंदिर थारो मनहरण।
दिल नें आयौ दाय,कवि नरपत रे काळिया॥74
रोज बणै घण रोट, चोखा घी रो चूरमौ।
खावण पीवण खोट,कदे न थारे काळिया॥75
धूप दीप धमरोळ, थारे भैरव थान में।
छंद डिंगळी छोळ,कवि गूंजावै काळिया॥76
धुरै नगाडा ढोल,डमरू डाक डमाल डफ।
बाजै घूंघर बोल,कथूं भैरवा काळिया॥77
स्वान सवारी साज,खप्पर कर लिय खेतला।
करण मदद कविराज,कद आसी थूं काळिया॥78
वपु धर बाळे वेश, रे किरमाळी ! व्याल धर।
निरभय करे नरेश,करूं अरज औ काळिया॥79
धर काशीपुरधीश, वंदन वारंवार है।
रती न राखे रीस,कहतौ थानें काळिया॥80
हेला कियां हजार, कान न मांडे तो कहै।
किण सुं करूं गुहार,काला मामा काळिया॥81
~~वैतालिक