कांकरी – दुला भाया “काग”

(झूलणा छंद)
कुळ रावण तणो नाश किधा पछी
ऐक दी रामने वहेम आव्यो
मुज तणा नामथी पथर तरता थया
आ बधो ढोंग कोणे चलाव्यो ?
ऐ ज विचारमां आप उभा थया
कोईने नव पछी साथ लाव्या
सवॅथी छुपता छुपता रामजी
ऐकला उदधिने तिर आव्या…
चतुर हनुमानजी बधुंय समजी गया
चालीया श्री रधुनाथ पे’ले
रामनो दास ऐ वेरी ना वतनमां
रामने ऐकला केम मेले ?
तीर सागर तणे विर उभा रह्या
कोकथी जाणीये होय डरता
हाथमां कांकरी ऐक लीधी पछी
चहु दिशे रामजी नजर करता…
चोरना जेम हनुमान संताईने
वृक्षनी धटाथी निरखे छे
चितमां कपिने खूब विस्मय थयुं
आ रधुनाथजी शुं करे छे ?
फेंकता कांकरी तुतॅ तळीये गई
तसगरे जाणीये होय लुंट्या
राम पोता थकी खूब भोंठा पड्या
शरमना शेरडा मुख छूट्या…
चरणमां जई कपि हाथ जोडी कहे
नाथजी ! आ मती केम आवी ?
हाथ जेनो गह्यो तेहने फेंकतां
आपना बिरदनी शरम ना’वी ?
तारनारा बनी निरमां धकेलो
माफ करजो करी भूल भारे
तमे तरछोडशो तेहने नाथजी !
पछी त्रीलोकमां कोण तारे ?…
~~दुला भाया “काग”